VROEGTIJDIGE OPSPORING

Het is een hartnekkige opvatting dat het in ons voordeel is om ziekten zo vroeg mogelijk op te sporen. Statistieken bewijzen dat dokters steeds harder zoeken naar diagnoses van aandoeningen die nooit symptomen zullen opleveren. 

De afgelopen jaren zijn voor tal van aandoeningen de drempelwaarden veranderd, waardoor miljoenen mensen die vroeger als gezond werden beschouwd opeens ook patiënt zijn geworden. Vroeger had je een te hoog cholesterol bij een waarde van 240 mg/dl, nu bij 200 mg/dl (195 mg/dl komt overeen met 5,0 mmol/l). Voor een te hoge bloeddruk is de bovengrens van 160 naar 140 gegaan. 

De vraag is wat we er aan hebben om aandoeningen eerder op te sporen dan het moment waarop ze klachten geven. Natuurlijk: vroegtijdige opsporing kan sommige mensen helpen; behandeling voorkomt bij hen ziekte of redt zelfs hun leven. Maar een veel groter aantal heeft er niets aan, sterker nog, kan er schade door oplopen. Of zij blijken bij nader onderzoek de aandoening niet te hebben of ze hebben de aandoening wel maar geen symptomen en zullen die wellicht ook niet krijgen waardoor geen gevaar dreigt. Aan elke ingreep zitten risico's, medicijnen kunnen vervelende bijwerkingen hebben; een behandeling kan meer schade opleveren dan de ziekte ooit zal doen. Bovendien moeten mensen (nodeloos ?) doodsangsten uitstaan.

De cirkel: hoe meer mensen denken dat screening hun leven heeft gered en dit op t.v. of in kranten verkondigen, hoe meer mensen zich laten screenen.

DE ANDERE KANT VAN HET VERHAAL IS:

GEZOND BLIJVEN IS GEEN KWESTIE VAN ZO HARD MOGELIJK ZOEKEN NAAR AFWIJKINGEN; HET IS EEN KWESTIE VAN:

GEZOND LEVEN  !!!